Er is maar één goed antwoord op deze vraag: niet dragen! Op dit slappe antwoord zit je niet te wachten. Met ruim 20 jaar verkoopervaring in uitsluitend trouw- en verlovingsringen en ruim 37 jaar huwelijk kan ik met zekerheid stellen dat een trouwring zonder krassen net zo veel waard is als een huwelijk zonder ruzie.
Met 2 voorbeelden als belangrijkste veroorzakers van deukjes en krasjes probeer ik op een simpele manier uit te leggen, hoe, wanneer, waar en waarom deze beschadigingen ontstaan, bij welke materialen de kans op beschadigingen meer of minder zichtbaar zijn en hoe we deze weer nagenoeg volledig kunnen herstellen.
1. Van de allereerste kras op een ring word je net zo verdrietig als de eerste kras op je auto.
Is een kras te voorkomen? Het antwoord is: „nee”! Een deuk daarentegen is wèl te voorkomen. De eerste deukjes in de ring ontstaan veelal bij dames aan het einde van de trouwdag zelf. Aan je linkerhand een prachtige verlovingsring, aan je rechterhand je trouwring (of andersom). Je partner en jij hebben net een speech gehouden, iedereen wordt nogmaals bedankt voor hun aanwezigheid. Jullie dag was een dag om niet te vergeten. En dan volgt applaus. Alle gasten gaan klappen, jullie klappen mee. Hoe harder zij klappen hoe harder jullie meegaan. En de trouw- en verlovingsring. Ja, deze klappen ook mee! Hoe meer klappen, hoe meer deuken. De vraag is en blijft, welk van de twee heeft meer deuken opgelopen. Een simpel antwoord zou zijn, de zachtste, echter niet alleen de hardheid van de ringen maar ook de vorm en de breedte van de ringen bepalen in hoeverre een ring gedeformeerd wordt. Had je de eerste deukjes kunnen voorkomen? Ja! Klap niet als een boerentrien maar klap als een koningin. Het klappen van Bea was zelfs onder een microfoon niet hoorbaar. Het klappen van Maxima is wel hoorbaar, maar dat komt door haar temperament. Probeer te klappen met een hoorbare doch, bescheiden applaus en geniet van je mooie dag.
2. Gezond eten, bewegen en sporten. Wie wil het niet?
De relatie tussen sporten en beschadigde ringen is vooral te danken aan ijverige sportschool types die hun lichaam middels gewichtheffen willen perfectioneren. Gekarteld roestvast stalen stan met een hardheid van ruim 3000 HV (Hardheid van Vickers) versus edelmetalen als goud, palladium of platina met een hardheid van ca. 180 HV…. Ik denk dat verdere uitleg overbodig is. Uiteraard zijn er nog tientallen voorbeelden te bedenken waarom een ring beschadigingen kan oplopen. Een tegelzetter, een stratenmaker een tuinman of een verhuizer weten zelf ook wel dat hun ring een deukje of een krasje kan oplopen bij de werkzaamheden die zij uitvoeren. Daarom is het ook niet vreemd dat ik in de afgelopen 20 jaar niet één keer een persoon heb gehad die met zijn of haar fysieke beroep met een beschadigde ring binnen kwam. Een kras of een deuk hoort er bij. Deze wordt of geaccepteerd of de ring wordt niet gedragen. Maar een ring vol met krassen terwijl je achter een computer werkt? Ook dat kan. Zit je achter een bureau met een mooie stalen rand, zit je op een stoel met een stalen armleuning, of moet je regelmatig naar een andere kamer waarbij je een stalen handvat of deurkruk moet vastpakken dan ben je continu bezig je ring te „beschadigen”. Je kunt dus stellen, wat voor werk je ook doet, je ring dragen betekent onvermijdelijke oppervlakteverandering van de ring zelf.
De mate van beschadiging is afhankelijk van een aantal factoren waarvan de belangrijkste zijn: de breedte van de ring, de vorm, de uitgeoefende druk, het materiaal waarmee de ring in aanraking is geweest, het merk, de legering en niet te vergeten de acceptatie van de drager.
Ik hoor sommige denken; een merk? Goud is toch goud. Niets is minder waar. Komt de ring uit Duitsland, Zwitserland, Nederland, China of Turkije? Is deze naadloos, gegoten of gestanst? Technisch verhaal dat in een ander blog wordt uitgelegd. Het merk, legering en de productieproces van de ring bepalen voor ruim 50% de mate van de beschadiging van de ring.
